Początki naszego liceum sięgają jeszcze okresu przedwojennego. Wtedy pojawiły się plany stworzenia na terenie miasta szkoły średniej. Jednak ze względu na wybuch II wojny światowej zostały one porzucone, a z ich realizacją trzeba było czekać do końca działań zbrojnych. Bezpośrednio po wyzwoleniu grupa mieszkańców miasta z panią Dworakowską, dr Majewskim i panem Solczakiem podjęła starania zmierzające do zorganizowania na terenie powiatu szkoły średniej. Petycja, którą wystosowano do Kuratorium w Białymstoku i Ministerstwa Oświaty została rozpatrzona pozytywnie. Władze wyraziły zgodę na organizację szkoły średniej, ale pojawiły się kłopoty związane z lokalem dla nowej placówki i środkami finansowymi na jej utrzymanie. Miasto w 1944 roku nie dysponowało żadnymi funduszami, które zapewniłyby wyposażenie szkoły w sprzęt, pomoce naukowe i płace dla nauczycieli. W zaistniałej sytuacji w oparciu o przedwojenne przepisy postanowiono zorganizować szkołę prywatną, pod zarządem Powiatowej Rady Narodowej. W myśl przepisów miał być w niej realizowany czteroletni cykl gimnazjum i dwuletni cykl liceum. Status szkoły pozwalał część wydatków pokryć z czesnego, którego wysokość ustalono na poziomie 500 zł. Na czasowe pomieszczenie dla nowo powstałej szkoły wygospodarowano dwie sale lekcyjne w budynku Szkoły Powszechnej (obecnie Szkoła Podstawowa nr 1). Dyrektorem szkoły został Józef Łapiński. We wrześniu 1945 r. rozpoczęła się nauka. Nowo utworzona szkoła średnia otrzymała nazwę Koedukacyjne Gimnazjum i Liceum Powiatowej Rady Narodowej. W czterech klasach naukę rozpoczęło 72 uczniów. Pierwszymi nauczycielami w tej szkole byli: J. Łapiński, H. Łapińska, D. Pyptiuk, W. Kruszewska, J. Kruszewski, A. Wiśniowski, ks. M. Lewszyk, ks. dr K. Grunwald.
W lokalu gimnazjum organizowano własną bazę dydaktyczną. Istotną sprawą było zaopatrzenie biblioteki szkolnej w księgozbiór, który w początkowym okresie był bardzo ubogi pod względem ilościowym i jakościowym, np. jeden egzemplarz ?Starej baśni? J.I. Kraszewskiego przypadał na 26 osób. Celem polepszenia sytuacji podjęto decyzję o zorganizowaniu zabawy publicznej, z której wpływy przeznaczone zostały na zakup nowych książek.
Zwiększająca się stopniowo liczba uczniów doprowadziła do kłopotów lokalowych. Naprzeciw potrzebom szkoły wyszła decyzja władz miasta o przekazaniu Liceum budynku mieszczącego się przy ul. Polnej 1 (dziś Szpitalna), której właścicielem była zamordowana w czasie II wojny światowej Halina Kiełczewska. Nowa siedziba wymagała jednak remontu. W związku z brakiem funduszy 29 IX 1946 roku zawiązał się Komitet Odbudowy Gimnazjum, w którego skład weszli:
Stanisław Hübner – przewodniczący (Starosta Powiatowy),
Stanisław Talecki – wiceprzewodniczący,
Bronisław Stecewicz – skarbnik,
Józef Golik – sekretarz,
Józef Łapiński – członek,
Jerzy Roliński – członek.
Komitet po raz kolejny odwołał się do ofiarności społeczeństwa apelując „…do wszystkich obywateli powiatu Wysoko – Mazowieckiego o złożenie w miarą możności jak najwyższej ofiary na ten cel. Wierzymy mocno, iż każdy chętnie złoży jakąś kwotę, aby przyczynić się do odbudowy szkoły, która będzie widomym znakiem zbiorowego wysiłku i zaświadczy chlubnie o głębokim zrozumieniu przez społeczeństwo naszego powiatu doniosłej roli oświaty w życiu każdego narodu… ” (z apelu Komitetu Odbudowy Gimnazjum do mieszkańców miasta). Wyzwanie spotkało się z oddźwiękiem wśród mieszkańców miasta. Na remont szkoły wpłynęły datki zarówno od osób prywatnych jak i instytucji. Wkrótce zebrano potrzebną kwotę i można było rozpocząć prace remontowe, które ukończone zostały w czerwcu 1947r. W tym samym roku nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora. Od lutego 1947r. funkcję tę objęła Halina Łapińska.
Liceum od początku ściśle związało się ze społeczeństwem miasta, któremu zawdzięczało swe powstanie i rozwój.
We wrześniu 1946 r. powołane zostały pierwsze organizacje szkolne, które w krótkim okresie czasu wywarły wpływ na funkcjonowanie szkoły i miasta. Jedną z pierwszych była Spółdzielnia Uczniowska Tęcza, która powołana została 2 IX 1946 r. Jej opiekunem i organizatorem został K. Wróblewski. W początkach istnienia szkoły do spółdzielni należeli wszyscy uczniowie. Odegrała ona bardzo istotną rolę w krzewieniu ruchu spółdzielczości na terenie liceum, z zysków zaś finansowano część jego potrzeb. Nie rozwiązywało to jednak trudności, z jakimi borykała się szkoła (warunki lokalowe, brak pomocy naukowych, wyposażenie biblioteki). Zmusiło to uczniów do większej aktywności i organizowania zbiórek pieniędzy wśród mieszkańców. Za pozyskane kwoty zakupiono książki do biblioteki, wykonano pomoce naukowe.
Kolejną organizacją powołaną 3O IX 1946 r. był szkolny oddział Polskiego Czerwonego Krzyża, którego opiekunem została Danuta Pyptiuk. Organizacja ta, licząca 110 członków, dzieliła się na sekcje: sanitarno – higieniczną, imprezową i samopomocy uczniowskiej. Główna działalność skierowana została na pozyskanie środków materialnych. W tym celu kilkakrotnie kwestowano na ulicach, organizowano dochodowe imprezy. Za zebrane pieniądze wspomagano ubogich, opiekowano się grobami poległych żołnierzy.
Także we wrześniu 1946 roku powołana została Drużyna Harcerska im. Tadeusza Kościuszki, której opiekunem został ks. M. Lewszyk. Była ona podzielona na cztery zastępy. W początkowym okresie harcerstwo nie było organizacją liczną (40 harcerzy), ale bardzo aktywną. Organizowano szereg wycieczek krajoznawczych po terenie województwa białostockiego, opiekowano się grobami żołnierzy.
Osiągnięcia szkoły zostały zauważone przez wizytację z Kuratorium Okręgu Szkolnego w Białymstoku, która przeprowadzona została w 1947 r. Po tej wizytacji szkole nadano prawa państwowe oraz podjęto decyzję o możliwości jej upaństwowienia. W 1947 r. w szkole przeprowadzona została pierwsza mała matura.
Rok szkolny 1947/48 rozpoczęto już w nowym budynku. Poszerzenie bazy lokalowej wpłynęło na wzrost liczby uczniów do115, a także dało możliwość zorganizowania świetlicy oraz boiska sportowego. W sumie urządzono 6 sal lekcyjnych, pokój woźnej, kancelarię i pokój nauczycielski. W związku z możliwością upaństwowienia szkoły dyrekcja rozpoczęła starania o przyznanie liceum dzierżawy lub tytułu własności do budynku. Decyzja w tej sprawie była jednak bardzo długo odwlekana. W tym czasie nastąpiła rozbudowa bazy dydaktycznej i personalnej.
W 1948 r. powołane zostały nowe organizacje młodzieżowe, takie jak: Związek Młodzieży Wiejskiej ?Wici?, Związek Młodzieży Polskiej i TPPR.
Dwie ostatnie przez władze polityczne kreowane były na wiodące w środowisku szkolnym i lokalnym. Było to zgodne ze stopniowo kształtującą się nową ideologią.
W latach 1947 ? 49 nastąpił znowu wzrost liczby uczniów szkoły. W 1949 r. do liceum uczęszczało 207 uczniów. W porównaniu z 1947 rokiem oznaczało to prawie dwukrotny wzrost. Po raz kolejny szkoła stanęła przed trudnościami lokalowymi. W zaistniałej sytuacji dyrekcja, Komitet Rodzicielski i Powiatowa Rada Narodowa podjęły decyzję o przystąpieniu do prac nad projektem budowy nowego budynku i internatu. W maju 1949 r. na posiedzeniu Powiatowej Rady Narodowej zapadła decyzja o przekazaniu gimnazjum placu o powierzchni 11560 m? przy szosie Szepietowskiej. Istniejące na nim fundamenty miały stać się podstawą do budowy nowego budynku. Przewidywano, że w gmachu tym naukę będzie pobierać 850 uczniów. Szkoła miała posiadać 49 sal, w tym 19 lekcyjnych oraz pomieszczenia dla lekarza szkolnego, szatnie, mieszkania dla nauczycieli. Koszt inwestycji określono na 50 milionów złotych. Część tej kwoty miało pokryć społeczeństwo miasta. Zgromadzono już fundusze i materiały budowlane. Oczekiwano jedynie na zgodę władz wojewódzkich. Jednak w związku z trudną sytuacją polityczną na terenie powiatu nie zezwoliły one na budowę szkoły, a nawet nosiły się z zamiarem jej likwidacji. Miało to być odwetem za poparcie, jakiego społeczeństwo powiatu udzielało podziemiu niepodległościowemu.
Ostatecznie władze oświatowe podjęły decyzję o upaństwowieniu szkoły. 14.11.1949 roku Minister Oświaty podpisał zarządzenie, zgodnie z którym z dniem 1 V 1949 r. szkoła została upaństwowiona, otrzymując nazwę Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej Stopnia Licealnego. Jednocześnie nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora, które objął Edward Solczak. W tym samym roku w szkole została przeprowadzona pierwsza duża matura.
Pomimo trudnych warunków lokalowych szkoła działała bardzo prężnie. Powstanie szkoły średniej na terenie powiatu dla wielu młodych ludzi z okolicznych wiosek oznaczało możliwość awansu społecznego. Odzwierciedlał to skład społeczny uczniów uczęszczających do liceum. W 1950 roku na ogólną liczbę 242 uczniów 192 było pochodzenia chłopskiego, 17 – robotniczego, dzieci rzemieślników było dziewięcioro, a inteligencji – 18. Pozostali uczniowie pochodzili z innych warstw społecznych.
Podejmując decyzję o upaństwowieniu dokonano zmian w rejonizacji. Do rejonu szkoły zaliczono następujące miejscowości: Wysokie Mazowieckie, Jabłonka Kościelna, Kulesze Kościelne, Gołasze Puszcza, Szepietowo, Święck Wielki, Dąbrowa Wielka, Dąbrówka Kościelna, Klukowo, Wojny Krupy, Wyszonki Kościelne, Kuczyn, Piekuty, Hodyszewo, Kostry Noski, Jabłoń Kościelna, Czyżew, Rosochate Kościelne i Sokoły. W sumie do rejonu liceum należało 603 uczniów klas VII z 19 szkół podstawowych. W związku z powyższym sprawą bardzo pilną stała się budowa internatu. Powołany w 1950 roku dyrektor szkoły Piotr Prastowski wysłał w tej sprawie pismo do Wydziału Oświaty Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku i KC PZPR. Jego celem było nakłonienie władz politycznych i państwowych do wygospodarowania środków finansowych na wspomnianą inwestycję. Prośba dyrekcji szkoły została przez władze odrzucona. Pojawiła się jednak możliwość przejęcia przez szkołę budynku szpitala przy ulicy Jagiellońskiej i przekształcenia go na internat. Ze względu jednak na konieczność wydzielenia w budynku przychodni lekarskiej odstąpiono od realizacji tego pomysłu.
Wzrost liczby uczniów zdecydowanie przewyższał możliwości lokalowe szkoły. W 1954 roku do liceum uczęszczało ponad 340 uczniów. Pobierali oni naukę w 10 oddziałach. Warunki lokalowe w porównaniu z 1947 r. nie zmieniły się. Naukę nadal prowadzono w 5 salach lekcyjnych. Dawało się odczuć brak pracowni fizycznej i biologicznej. Wyposażenie w pomoce naukowe było znikome. W związku ze wspomnianymi trudnościami zajęcia w szkole odbywały się od godziny 800 do 2100. Młodzież podzielona była na dwie zmiany: przedpołudniową ? stanowili ją uczniowie dojeżdżający i popołudniową ? czyli młodzież miejscową lub z pobliskich wiosek. Większość uczniów do szkoły dojeżdżała lub dochodziła, a część mieszkała na stancjach. Nie wszystkie z nich spełniały wymogi lokalowe. W niektórych uczniowie nie mieli miejsca do odrabiania lekcji. Ceny za pokój (100 zł) czyniły je w większości niedostępnymi dla młodzieży. Okoliczności te w sposób znaczny utrudniały proces dydaktyczny w szkole. Nauczyciele pracę kończyli w godzinach nocnych. Ci, którzy dochodzili do szkoły kilka kilometrów, musieli jeszcze powrócić do domu i przygotować się do zajęć na dzień następny.
W związku z przemianami ustrojowymi w Polsce dokonano reorganizacji procesu dydaktyczno – wychowawczego szkoły. W atmosferze narastającego ucisku ideologicznego władze oświatowe podjęły decyzję o zawieszeniu działalności niektórych organizacji młodzieżowych. Jednocześnie wzrastały wpływy i znaczenie Związku Młodzieży Polskiej i Towarzystwa Przyjaźni Polsko ? Radzieckiej. Odgrywały one istotną rolę w realizacji programu wychowania i nauczania w zgodzie z nową ideologią. W liceum ZMP i TPPR liczyły odpowiednio 185 i 342 członków. Przedstawiciele ZMP brali udział w posiedzeniach Rady Pedagogicznej, byli organizatorami masówek oraz akademii poświęconych Rewolucji Październikowej, świętom Armii Czerwonej itp.
Lata 1949 – 56 były trudnym okresem, zarówno dla uczniów, jak i nauczycieli, których władze oświatowe rozliczały z ideologicznego oddziaływania na młodzież. Zdecydowanie pogorszyły się relacje między uczniami, a Radą Pedagogiczną. Życie kulturalne szkoły zostało całkowicie upolitycznione. Uczniowie, których zachowanie uznano za niewłaściwe, zmuszani byli do składania samokrytyki wobec całej szkoły, zawieszani w prawach ucznia lub usuwani ze szkoły. Lata te były przełomowymi pod względem procesu nauczania. Stały się okresem poszukiwania nowych rozwiązań, których celem było polepszenie bazy lokalowej szkoły.
W 1955 r. ówczesny dyrektor szkoły Mikołaj Własienko i Komitet Rodzicielski rozpoczęli starania o pozyskanie dla liceum nowo budującego się gmachu, który miał być przeznaczony pierwotnie dla szkoły podstawowej. Prośbę skierowaną do Wydziału Oświaty Wojewódzkiej Rady Narodowej motywowali trudną sytuacją lokalową, mającą niekorzystny wpływ na przebieg procesu nauczania. W odpowiedzi na nią postanowiono, że budynek, który pierwotnie miał być przeznaczony na szkołę podstawową, zostanie przekazany liceum. Nowy budynek znajdował się przy ulicy Ludowej 2 (obecnie gimnazjum). Dotychczasowy budynek został przeznaczony na internat. Zmiana bazy lokalowej w sposób znaczący wpłynęła na funkcjonowanie szkoły. Możliwe stało się zorganizowanie wielu pracowni, np. biologicznej, chemicznej i fizycznej.
W nowych warunkach zaczęły funkcjonować koła przedmiotowe (istniały one jeszcze w okresie wcześniejszym, ale ze względu na trudności lokalowe ich działalność była ograniczona). Po 1956 r. pracę podjęło 8 kół przedmiotowych, w których aktywnie uczestniczyło 160 uczniów. Młodzież pomagała w zagospodarowaniu otoczenia szkoły, budowie boiska.
W 1959 r. dyrektorem szkoły został Jan Kryński. Praca dyrekcji i Rady Pedagogicznej zmierzała w tym okresie do polepszenia bazy lokalowej. Zlikwidowane zostały usterki techniczne, które w sposób znaczny rzutowały na funkcjonowanie liceum. Naprawiono między innymi centralne ogrzewanie, wymieniono sprzęt szkolny, doprowadzono bieżącą wodę do budynku. Od 1.01.1961 r. opiekę nad szkołą objął PZGS. Pomoc Komitetu Opiekuńczego zaznaczyła się we wspomaganiu materialnym szkoły. Z nadwyżek budżetowych zakupiono sprzęt turystyczny, pomoce naukowe. Finansowego wsparcia udzielał w tym okresie także PSS.
Zbliżająca się 20 rocznica utworzenia PPR miała wpływ na to, że podjęto decyzję o konieczności nadania szkole imienia i ufundowaniu sztandaru. Starając się szerzej związać szkołę ze środowiskiem i zaznaczyć tradycje lewicowe tego terenu zdecydowano, że patronem zostanie Bronisław Wesołowski.
Uroczystości nadania szkole imienia odbyły się 21.01.1962 r. Udział w nich wzięli przedstawiciele władz partyjnych i oświatowych, z kuratorem Czesławem Łojko na czele.
28 XII 1965 r. w szkole odbył się I Zjazd Absolwentów, w którym wzięło udział 105 byłych uczniów szkoły. W ten sposób uświetnione zostało 20 ? lecie jej istnienia. Rozpoczęły się przygotowania do przeniesienia się do nowego budynku. W 1966 r. w ramach realizacji hasła ?1000 szkół na 1000 ? lecie Państwa Polskiego? oddano do użytku nowy budynek przy ul. Tysiąclecia 15. Była to już czwarta baza lokalowa w 20 ? letniej historii szkoły.
Liceum Ogólnokształcące przez te 20 lat istnienia na trwałe wpisało się już w środowisko miasta i najbliższego rejonu. Skromne i dramatyczne początki szkoły, dzięki działaniom wielu osób, u progu lat 70 ? tych zaowocowały znacznymi sukcesami. Szkoła w 1966 r. otrzymała solidne i stabilne ramy organizacyjne. Zlokalizowana we własnym i nowoczesnym budynku miała zapewniony rozwój. Liczny napływ młodzieży z okolic Wysokiego Mazowieckiego zapewniał zaplecze rekrutacyjne.
ORGANIZACJA SZKOŁY W LATACH 1966 – 1999
Przełom lat 60 tych i 70 tych zaowocował zmianami organizacyjnymi w szkolnictwie. Od 1967 r. Liceum rozpoczęło pracę na bazie szkoły ośmioklasowej. Stopniowo usuwano w budynku usterki techniczne instalacji elektrycznej, centralnego ogrzewania.
W 1969 r. nowym dyrektorem został Bolesław Rafałko. W 1984 roku została ukończona rozbudowa budynku. Szkoła uzyskała dodatkowe pomieszczenia, które przeznaczone zostały dla Studium Nauczycielskiego i na internat. W latach 80 ? tych szkoła funkcjonowała jako Zespół Szkół Ogólnokształcących. Obok Liceum Ogólnokształcącego istniało Studium Nauczycielskie ? które kształciło kadry w zakresie wychowania przedszkolnego, Filia Liceum dla Pracujących w Zambrowie i Policealne Studium Mleczarskie. Liceum dla Pracujących ukończyło ostatecznie 500 osób, Studium Mleczarskie ? 78 osób a Studium Nauczycielskie ? 350. Program nauczania w Liceum Ogólnokształcącym we wspomnianym okresie realizowany był w trzech profilach: podstawowym, matematyczno-fizycznym, biologiczno-chemicznym.
Głównym zamierzeniem Rady Pedagogicznej w tym okresie było podniesienie wyników nauczania, a jednocześnie zmniejszenie liczby uczniów nie otrzymujących promocji. Jedną z form realizacji tego celu stał się wzrost aktywności uczniów na zajęciach pozalekcyjnych i w kołach przedmiotowych. Liczba kół zainteresowań w tym okresie systematycznie wzrastała. Funkcjonowały zarówno koła przedmiotowe, jak i artystyczne, turystyczne. Jednocześnie zwiększała się liczba uczniów aktywnie w nich działających osiągając ponad 50% ogółu uczniów szkoły. Praca nauczycieli i uczniów zaangażowanych w działalność pozalekcyjną zaczynała stopniowo przynosić efekty. Widoczne one były zarówno na terenie województwa, gdzie młodzież naszego Liceum zajmowała czołowe miejsca w olimpiadach przedmiotowych, jak i na szczeblu krajowym. Lista uczniów, którzy brali udział w olimpiadach jest długa można wymienić takie nazwiska, jak:
– Ryszard Kulesza II miejsce w Olimpiadzie Historycznej,
– zwycięstwo w Turnieju Młodych Mistrzów Techniki Stanisława Śliwowskiego i Andrzeja Wyszyńskiego,
– Dorota Czajkowska, Joanna Mioduszewska, Olimpiada Historyczna,
– Sylwester Kućmierowski, Barbara Tymińska, Wojciech Tymiński, Jarosław Jaźwiński, Hanna Szepietowska, Beata Bruszewska, Zbigniew Skiba, Olimpiada Geograficzna,
– Bożena Wirkowska, Olimpiada Biologiczna,
– Janusz Lewczuk, Olimpiada Techniczna,
– Adam Wojno, Waldemar Sokolik, Krzysztof Jaźwiński, Zbigniew Sulewski, Kazimierz Roszkowski, Olimpiada WoPiŚW,
– Ewa Moczydłowska, Joanna Karpiesiuk, Romualda Orodzińska, Beata Żukowska, Hanna Szepietowska, Olimpiada Języka Rosyjskiego.
W 1972 r. bardzo ważnym osiągnięciem już nie krajowym, ale europejskim był udział w zawodach i zajęcie czwartego miejsca w Europie w zawodach radiolokacyjnych.
Sukcesy uczniów były z pewnością zasługą Rady Pedagogicznej. Takie postacie nauczycieli, jak: Teofil Kołodziejski, Edmund Pawłowski, Janina Sokolik, Stanisław Serwaczyński, Władysław Wirkowski, Zenobiusz Lewczuk, Jadwiga Jaroszewicz, Monika Golik, Irena Ustyniuk, Jan Ustyniuk, Stanisław Sokołowski, Antoni Malinowski na trwałe wpisały się w historię szkoły. Ich wychowankowie zajmują dziś znaczące stanowiska naukowe, państwowe. Z pewnością powracają do lat młodości, do czasów spędzonych w Liceum. Dowodem tego jest szereg listów, jakie otrzymywała i otrzymuje Rada Pedagogiczna oraz chęć pomocy, z jaką śpieszą szkole absolwenci, a dzisiaj rodzice uczniów.
Bardzo dobrze rozwijały się organizacje młodzieżowe, jak: ZHP, ZMW. W 1977r. doceniona została 17 letnia działalność Drużyny Harcerskiej. Komenda Hufca podjęła decyzję o ufundowaniu Szczepowi Harcerskiemu im. I Pułku Lotnictwa Myśliwego ?Warszawa? przy LO w Wysokiem Mazowieckiem sztandaru. Uroczystość jego wręczenia odbyła się 12 X 1977 r. Sztandar przekazany został pocztowi w składzie: Teresa Ostaszewska, Krzysztof Kochaniec, Grażyna Wojno.
Najliczniejszą organizacją młodzieżową był w tym okresie ZMW, który liczył 400 członków, zorganizowanych w 19 kołach klasowych. Wywarł istotny wpływ na podnoszenie wyników nauczania oraz rozwój życia kulturalnego w szkole.
W latach 70 ? tych swoją działalność rozpoczął chór szkolny, którego organizatorem i opiekunem była Halina Klepaczewska. Po kilkumiesięcznym okresie istnienia odniósł znaczące sukcesy na szczeblu wojewódzkim, zajmując czwarte miejsce w Wojewódzkim Konkursie Szkolnych Zespołów Chóralnych i Muzycznych. Występy chóru od początku uświetniały uroczystości szkolne i środowiskowe.
Aktywną działalność prowadziły także inne organizacje, sięgające do wcześniejszych tradycji. Na terenie szkoły działała Spółdzielnia Uczniowska, prowadząca sklepik i część zysków przeznaczająca, tak jak w latach 40 tych na pomoc szkole.
Funkcjonował Ochotniczy Hufiec Pracy, którego działania zapewniały młodzieży możliwość letnich wyjazdów wypoczynkowo ? zarobkowych na terenie kraju oraz za granicę.
W ramach kół zainteresowań znaczne sukcesy w kraju odnosiła młodzież skupiona w kole modelarskim.
Bardzo liczną organizacją był klub sportowy, liczący ponad 100 osób. Szczególnie aktywnie pracowały sekcje piłki siatkowej i lekkoatletyczna. Skupiona w nich młodzież osiągała znaczne wyniki w rozgrywkach wojewódzkich, a niektórzy, jak: J. Szydłowska oraz J. Krystosiak reprezentowały szkołę na Mistrzostwach Polski.
18 III 1978 r. w szkole odbyło się uroczyste otwarcie Izby Pamięci Narodowej. Na tę uroczystość przybyli przedstawiciele władz wojewódzkich i gminnych.
Zmiany organizacyjne Liceum nastąpiły w 1991 r. Funkcję dyrektora objęła Halina Klepaczewska. Przestał istnieć Zespół Szkół Ogólnokształcących, zlikwidowane zostało Studium Nauczycielskie, a szkoła powróciła do poprzedniej nazwy Liceum Ogólnokształcącego. Zrezygnowano z używania w nazwie szkoły imienia Bronisława Wesołowskiego.
We wrześniu 1992 r. funkcję dyrektora objął absolwent Liceum Andrzej Gołaszewski. W związku z decyzjami władz państwowych o ograniczeniu budżetu oświaty, sytuacja finansowa szkoły pogarszała się. Uwidaczniały się braki w sprzęcie, pomocach naukowych. Brakowało pieniędzy na podstawowe potrzeby. Pomimo to, dzięki wsparciu finansowemu Kuratorium Oświaty i władz miasta, podejmowano szereg inwestycji.
Liceum bardzo aktywnie włączyło się w obchody 500 – lecia miasta Wysokie Mazowieckie. 6 VI 1992 r. w szkole zorganizowany został II Zjazd Absolwentów, w którym wzięło udział prawie 400 byłych uczniów. Na uroczystości przybyli absolwenci szkoły z lat 1949 ? 1985. Ich liczne pojawienie się było świadectwem głębokiego przywiązania do profesorów oraz kolegów ze szkolnej ławki. Dla niektórych była to okazja do spotkania się z przyjaciółmi po raz pierwszy od zakończenia szkoły.
W latach 90 ? tych co roku w szkole kształciło się 638 uczniów, w 21 oddziałach o profilu matematyczno – fizycznym, biologiczno – chemicznym i podstawowym. Przy wsparciu Komitetu Rodzicielskiego wzbogacono bazę dydaktyczną placówki o kolorowe telewizory, magnetowidy, komputery i zakupiono kamerę wideo. W wygospodarowanych pomieszczeniach zorganizowano nową pracownię komputerową. W roku szkolnym 1993/94 rozpoczęto realizację programu autorskiego klasy technicznej. Pomimo braku funduszy kontynuowano ? finansowane ze środków Komitetu Rodzicielskiego ? zajęcia pozalekcyjne. Większość prowadzona była przez nauczycieli, którzy za swoją pracę nie pobierali wynagrodzenia. Młodzież startowała w olimpiadach i konkursach przedmiotowych. Praca nauczycieli i uczniów przynosiła w tym względzie widoczne efekty, porównywalne z tymi, które odnosili uczniowie w latach 70 ? tych i 80 ? tych.
Sukcesy na szczeblu ogólnopolskim odnieśli:
– Krystian Chmielewski, Grzegorz Brzozowski – Olimpiada Języka Polskiego
– Paweł Polcyn – Olimpiada Ekologiczna
– Piotr Polcyn – Olimpiada Chemiczna,
przygotowywani przez: Mirosławę Roszkowską, Grażynę Ogrodnik, Wiesławę Szwed.
Zmiany organizacyjne wpłynęły na działalność organizacji szkolnych. Część istniejących dotychczas zaprzestała swej działalności, jak ZSMP, ZMW, niektóre na fali demokratycznych przemian lat 90 ? tych ożywiły swą aktywność, np. Samorząd Uczniowski.
Samorząd w tamtym okresie zainicjował szereg przedsięwzięć, a wśród nich Tydzień Samorządności, konkurs na najlepszą klasę, rozpoczął także wydawanie gazetki szkolnej, prowadził kawiarnię na terenie szkoły. Członkowie Samorządu Uczniowskiego uczestniczyli między innymi w obradach Parlamentu Dzieci i Młodzieży, brali udział w pracach nad konstytucją szkoły, zajmując IV miejsce w Polsce. Ważną rolę w pracach samorządu odgrywała wymiana doświadczeń, która miała miejsce zarówno podczas spotkań wojewódzkich, organizowanych przez Kuratorium Oświaty, jak i ogólnopolskich, np. we Wrocławiu, Krakowie. Działalność samorządu została doceniona przez władze oświatowe i przedstawicielka naszej szkoły ? Anna Gregorczuk wzięła udział w obradach Parlamentu Europy Młodzieży w Mediolanie. W 1997 r. samorząd wysokomazowieckiego Liceum został wyróżniony w Ogólnopolskim Konkursie Samorządów Uczniowskich, który przebiegał pod hasłem: ?Nie pytaj, co szkoła robi dla ciebie ? a co ty robisz dla szkoły?.
W 1995 r. przedstawiciele samorządu włączyli się w organizację obchodów 50 – lecia Liceum, biorąc udział w spotkaniach z absolwentami. Działalność i sukcesy samorządu z pewnością były i są zasługą opiekunów. Przez wiele lat tę funkcję pełnili: Zenobiusz Lewczuk, Helena Bruszewska, Stanisław Grabowski, Alicja Dąbrowska. Obecnie opiekunami samorządu są Marzanna Kisielewska i Tomasz Ostrowski.
Znaczące sukcesy odnosiła młodzież skupiona w PTSM, która od początku lat 80 ? tych reprezentowała województwo łomżyńskie, a następnie podlaskie na Ogólnopolskich Zlotach Młodzieży, zajmując czołowe miejsca w punktacji generalnej, między innymi II miejsce w 2000 r., III ? w 2001 r. i I – w 2003 r. Reprezentacja naszej szkoły systematycznie wygrywała wojewódzkie eliminacje Młodzieżowego Turnieju Turystyczno – Krajoznawczego i reprezentowała województwo w finałach centralnych w Więcborku, Ciechanowie, Rakszawie, Piotrkowie Trybunalskim, zajmując wysokie miejsca. Najczęściej szkołę reprezentowali: Sylwester Kućmierowski, Jarosław Jaźwiński, Andrzej Szuberski, Adam Dobecki i Bogdan Matuszewski.
Ukoronowaniem tak bogatej i chlubnej działalności liceum był kolejny III Zjazd Absolwentów w 1995 r. z okazji 50 lecia szkoły. Stał się on kolejną okazją do spotkania byłych uczniów, odświeżenia wspomnień i dania świadectwa, że nawet Ci, którzy kończyli szkołę w latach 50 ? tych nie zapominają o niej.
LICEUM W LATACH 1999 – 2005
I PERSPEKTYWY DALSZEGO ROZWOJU
Rok 1999 był dla szkoły przełomowy pod względem organizacyjnym. 01.01.1999 roku weszła w życie reforma administracyjna, zgodnie z którą Liceum stało się jednostką podległą starostwu powiatowemu. Od tego momentu szkoła zaczęła funkcjonować jako trzyletnie Liceum Ogólnokształcące.
Od 01.09.2002 r. funkcję dyrektora pełni mgr inż. Ryszard Łukasz Flanc. Dnia 27 września 2002 roku odbyła się uroczystość nadania szkole imienia. Decyzją uczniów, rodziców i nauczycieli patronem został Kazimierz Jagiellończyk ? król, którego panowanie związane było z początkami naszego miasta.
Z inicjatywy dyrektora od 01.09.2004 roku szkoła funkcjonuje jako Zespół Szkól Ogólnokształcących i Policealnych, w którego skład wchodzą:
– Liceum Ogólnokształcące im. Króla Kazimierza Jagiellończyka,
– Uzupełniające Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych,
– Policealne Studium Ochrony Środowiska i Informatyczna Szkoła Policealna dla Dorosłych
Dzisiejsze życie szkoły różni się od tego sprzed kilkudziesięciu, a nawet kilkunastu lat. Zmieniły się nie tylko programy nauczania, nauczyciele, ale i aspiracje młodzieży. Można powiedzieć, że jest lepiej, ale także pod wieloma względami trudniej. Skończyła się nadopiekuńczość państwa wobec oświaty, choć śmiało można stwierdzić, że w przypadku ?ogólniaka? owa hojność nie wykraczała nigdy poza egzystencjalne minimum.
Z dnia na dzień szkoła musiała przystosować się do trudnej, wolnorynkowej rzeczywistości. W ciągu ostatnich pięciu lat przeprowadzono wiele remontów. Wymieniono okna we wszystkich salach lekcyjnych i pomieszczeniach pomocniczych, wyremontowano korytarze i sanitariaty, zmieniono wyposażenie szatni. Przeprowadzone zostały remonty sal lekcyjnych, pomieszczeń administracji (dyrektora, wicedyrektora, kadrowej, księgowej) i biblioteki szkolnej, która otrzymała także nowoczesne stanowiska komputerowe. Zakupionych zostało wiele pomocy naukowych, systematycznie powiększany jest księgozbiór biblioteki szkolnej. Szkoła wzbogaciła się o dwie nowoczesne pracownie komputerowe. Widoczne są także zmiany w zewnętrznym otoczeniu szkoły – założono ścieżkę dendrologiczną, powstały rabaty kwiatowe.
Prawdziwą bolączka szkoły jest brak odpowiedniej sali gimnastycznej. Chcąc to młodzieży zrekompensować, urządzono siłownię w jednym z wyremontowanych pomieszczeń i zakupiono zestaw urządzeń rehabilitacyjno – siłowych. Była to jedna z wielu inicjatyw dyrektora. Przedsięwzięcie finansowała Rada Rodziców.
Dzięki Starostwu Powiatowemu, dla którego oświata jest jednym z priorytetów, w najbliższych latach planowane jest docieplenie budynku i wykonanie nowej elewacji. Istnieje nadzieja na ostateczne rozwiązanie problemu sali gimnastycznej, której projekt został sporządzony i czeka na realizację.
Tak jak dawniej, młodzież naszej szkoły uczestniczy w olimpiadach i konkursach przedmiotowych, spotkaniach poetyckich, poszerzając swoją wiedzę literacką, geograficzną, biologiczną, historyczną i filozoficzną oraz podnosząc umiejętności z zakresu języków obcych, osiągając sukcesy na szczeblu ogólnopolskim. Przykładem mogą być osiągnięcia:
– Anny Łach w Olimpiadzie Ekologicznej,
– Jarosław Kotowskiego w Olimpiadzie WoPiŚW,
– Huberta Bukowskiego w Olimpiadzie Geograficznej,
– Emilii Ostrowskiej w Konkursie o Osobie i Dziedzictwie Kardynała Stefana Wyszyńskiego,
– Huberta Bukowskiego, Łukasza Kościjańczuka, Łukasza Fiedorczuka, Mariusza Felczuka, Kamila Waśkiewicza w Ogólnopolskim Turnieju Młodych Fizyków.
Uczniowie do olimpiad i konkursów przygotowywani byli przez: Wiesławę Szwed, Bożenę Jankowską, Antoniego Malinowskiego, Stanisława Grabowskiego. Popularnością wśród młodzieży cieszył się Ogólnopolski Konkurs Uczniowskich Prac Naukowych z Fizyki. W sumie wyróżnionych zostało 34 uczniów, których opiekunami byli Stanisław Grabowski i Andrzej Sitarski.
W nagrodę za popularyzację fizyki wśród młodzieży Stanisław Grabowski został wytypowany przez IF PAN do wzięcia udziału w Europejskim Kongresie Nauki i Techniki w ośrodku CERN w Genewie.
W obecnym roku szkolnym, wspólnie ze Starostwem Powiatowym i przy opiece Kuratorium Oświaty w Białymstoku, szkoła była organizatorem I Podlaskiego Konkursu Wiedzy o Samorządzie.
Nasze liceum pragnie stworzyć swoim uczniom możliwość kontaktów z rówieśnikami z Europy. W tym celu w 2003 roku przebywała w Wysokiem Mazowieckiem grupa portugalskiej młodzieży z miasta Alpiarca. Uczniowie z naszego LO gościli zagranicznych rówieśników w swoich domach, a potem w ramach wymiany pojechali z rewizytą.
Nauczyciel bez szkoły znaczy niewiele, ale chyba jeszcze mniej jest warta szkoła bez oddanej, dobrze przygotowanej kadry. Wspomnieć więc należy o nauczycielach, pracujących obecnie w szkole. Wszyscy posiadają wysokie kwalifikacje zawodowe i rzetelnie wykonują swoje obowiązki. W większości są młodymi ludźmi, którzy pragną swoje życie związać z nauczaniem i wychowaniem młodego pokolenia Polaków.
Dążymy do stworzenia szkoły nowoczesnej i otwartej, dbającej o wysoki poziom kształcenia, przyjaznej dla ucznia i nauczyciela, szanującej tradycję i tworzącej właściwy klimat szkoły. Postęp w technologiach komunikacyjnych, globalizacja, integracja Polski z UE, a jednocześnie pauperyzacja rodzin i pojawienie się narkomanii ? to niektóre z wyzwań, stawianych przed współczesną szkołą. Staramy się im sprostać, ucząc jednocześnie szacunku dla przeszłości narodu i tradycji lokalnej.
Ostatnie dziesięciolecie zaowocowało szeregiem zmian w naszej pracy. Zaangażowanie nauczycieli i rodziców umożliwiło wprowadzenie wielu innowacji. Obecnie mamy w szkole bogatą ofertę zajęć pozalekcyjnych. Są wśród nich kółka teatralne i filmowe, których opiekunem jest Elżbieta Włodkowska, recytatorskie ? opiekuje się nim Urszula Piekutowska. W szkole prowadzone są liczne zajęcia sportowe w ramach SKS ? u, których opiekunami są Maciej Kulbabiński, Wojciech Ogrodnik, Paweł Sutyniec i Anna Mazur, prowadząca także zespół taneczny ?Mexico?. Działa Klub Europejski, kierowany przez Bożenę Jankowską, chór szkolny, którego opiekunem jest Halina Klepaczewska i koło informatyczne ? z opiekunem Wojciechem Wyszomirskim. Wydawana jest gazetka szkolna ?Jagiellończyk Press?, pod kierunkiem Mirosławy Roszkowskiej.
Ważną rolę odgrywa także działalność organizacji charytatywnej ?Arka?, zainicjowana i prowadzona przez Jacka Gierałtowskiego. Młodzież w niej skupiona organizuje zbiórki żywności, rozdzielanej pomiędzy najbardziej potrzebujące rodziny naszego miasta.
Wszelkie działania, związane z udziałem uczniów w olimpiadach i konkursach oraz pracą kół zainteresowań i drużyn sportowych, spotykają się z pełną aprobatą i wsparciem ze strony dyrektora Ryszarda Flanca.
Omawiając historię Liceum nie sposób pominąć wkładu rodziców w powstanie i rozwój szkoły. Już początki szkoły świadczą o pełnym zrozumieniu przez rodziców potrzeby stworzenia na terenie powiatu szkoły średniej. Trudności, przed jakimi stanęła placówka w pierwszych latach istnienia, rozwiązano dzięki inicjatywie i ofiarności rodziców. To oni zebrali kwotę 1 miliona złotych, jaką należało wyasygnować na remont budynku przy ul. Polnej 1. Odmówiły niektóre zakłady pracy, ale nie rodzice, którzy przekazywali datki rzędu kilku tysięcy złotych. W późniejszym okresie ofiarność rodziców zaznaczyła się w dostarczaniu materiałów budowlanych, bezpłatnym świadczeniu usług na rzecz szkoły.
Od 1947 roku praca ta koordynowana była przez powołany na terenie szkoły Komitet Rodzicielski. Jednymi z pierwszych przewodniczących Komitetu byli między innymi: Władysław Tymiński i Helena Moczydłowska. Komitet Rodzicielski w latach późniejszych stale finansowo wspomagał szkołę. Uczestniczył w staraniach o zdobycie w 1950 roku internatu. Wspólnie z dyrekcją w 1956 r. dążył do pozyskania dla Liceum nowego budynku. Pracami komitetu kierowali w tym okresie Józef Golik i Antoni Forencewicz. Oprócz roli opiekuńczej zadania komitetu zostały rozszerzone o funkcje dydaktyczne. Przedstawiciele rodziców hospitowali lekcje, wspomagali szkołę w procesie wychowawczym. W roku szkolnym 1961/62 działalność komitetu Liceum doceniona została przez władze wojewódzkie, które uznały go za najlepiej pracujący w województwie. Było to w okresie, gdy funkcję Przewodniczącego Prezydium pełnił Eugeniusz Czerniawski. Po nim funkcję tę przejmowali między innymi: Kazimierz Puławski, Edward Szafrankowski, Czesław Jałbrzykowski, Franciszek Kućmierowski, Edward Nowacki, Józef Kochanowski, Józef Mystkowski, Marek Skarżyński, Józef Gołaszewski, Jarosław Korzeniecki, a obecnie Józef Skarzyński.
Działalność Komitetu Rodzicielskiego w chwili obecnej koncentruje się na dwóch dziedzinach: materialnej i kulturalnej. Za środki finansowe, pochodzące ze składek uczniowskich, zakupiono pomoce naukowe, książki do biblioteki, środki czystości, dofinansowano niektóre zajęcia pozalekcyjne, jak SKS czy koło komputerowe. Komitet Rodzicielski opłaca koncerty Filharmonii Narodowej i wycieczki młodzieży.
Prezydium Komitetu aktywnie włączyło się w organizację Zjazdów Absolwentów i zaangażowało w przygotowanie obchodów 60 – lecia szkoły.
Rocznica 60 – lecia funkcjonowania szkoły skłania do refleksji i przemyśleń, jest okazją do pewnych podsumowań i określenia celów dalszej pracy. Z powyższych rozważań wynika, że powstanie, rozwój i funkcjonowanie Liceum było efektem wspólnego wysiłku nauczycieli, rodziców i młodzieży. W czasie swego istnienia placówka przechodziła wiele przeobrażeń. Kilkakrotnie zmieniała swą siedzibę, zmieniali się też nauczyciele uczący w szkole. Pozostawało jednak wspólne dla wszystkich dążenie, którym było dobro szkoły i ucznia, co uwidaczniało się w pracy nauczycieli i młodzieży.
Liceum przez 60 lat istnienia, oprócz funkcji wychowawczej i oświatowej, pełniło także rolę ośrodka kulturalnego, oddziałując na życie kulturalne mieszkańców miasta i gminy. Przez kilkadziesiąt lat funkcjonowania, szkoła dzięki osiągnięciom swych uczniów i absolwentów, wypracowała sobie mocną pozycję w środowisku. Teraźniejszość jest kontynuacją tego, co rozpoczęto w okresie wcześniejszym. Praca nauczycieli i uczniów ukierunkowana jest przede wszystkim na podnoszenie poziomu wykształcenia i wychowania młodzieży. Sukcesy, które odnoszą obecnie uczniowie szkoły stawiają wysokomazowieckie Liceum w czołówce szkół średnich.
Szkoła nasza nie tylko wychowuje i naucza, w niej także dokonuje się wyboru dalszej drogi życiowej. Nasi absolwentów to cenieni przedstawiciele różnych zawodów. Są oni z pewnością chlubą i dumą szkoły.
Wszyscy są członkami naszej szkolnej społeczności i jest nam miło, kiedy odwiedzają swoją starą ?budę? lub kiedy słyszymy, że są prawymi ludźmi, sumiennie wypełniającymi powierzone im obowiązki. Są wśród nich naukowcy, politycy, duchowni, oficerowie Wojska Polskiego, prawnicy, lekarze, pielęgniarki, nauczyciele, inżynierowie, ekonomiści, artyści, policjanci. Nie wymieniamy ich nazwisk, bo są nam wszyscy jednakowo bliscy, a nie mając pełnych danych losach absolwentów, nie chcemy nikogo pominąć.
W ciągu 60 ? ciu lat w Liceum pracowało ponad 200 nauczycieli, z których każdy zapisał się na trwałe w jego historii. Byli znakomitymi, doskonałymi znawcami młodzieży, wspaniałymi pedagogami, mistrzami słowa i czynu. Wspominamy ich wszystkich z wielkim szacunkiem, a tym którzy odeszli na zawsze, składamy hołd.
Do roku szkolnego 2004/2005 szkołę opuściło 6245 absolwentów.
DYREKTORZY SZKOŁY
W LATACH 1945 – 2005
Józef Łapiński 1945 – 1947
Halina Łapińska 1947 – 1949
Edward Solczak 1949 – 1950
Piotr Prastowski 1950 – 1953
Mikołaj Własienko 1953 – 1958
Czesław Mientki 1958 – 1959
Jan Kryński 1959 – 1969
Bolesław Rafałko 1969 – 1991
Halina Klepaczewska 1991 – 1992
Andrzej Gołaszewski 1992 – 2002
Ryszard Łukasz Flanc 2002 – 2018
Aldona Dołubizno od 2018
LISTA NAUCZYCIELI,
KTÓRZY PRACOWALI I PRACUJĄ
W LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCYM
W LATACH 1945 – 2005
1. Agnihotri Barbara
2. Agnihotri Komal
3. Ambrosiewicz Jan
4. Androsiuk Irena
5. Augustynowicz Alicja
6. Bańkowski Andrzej
7. Belke Juliusz
8. Biała Sabina
9. Biały Antoni
10. Bidrzyńska Genowefa
11. ks. Bondziul Piotr
12. ks. Borkowski Andrzej
13. Borowik Mikołaj
14. Borzuchowski Stanisław
15. Bruszewska Helena
16. Chaberek Janusz
17. Charszlak Jan
18. Chojak Stanisław
19. Ciapka Józef
20. Cieślik Zygmunt
21. Czajkowska Grażyna
22. Czarnecka Maria
23. Czech Małgorzata
24. Darnikiewicz Janina
25. Dąbrowska Agnieszka
26. Dąbrowska Alicja
27. Dąbrowska Ewa
28. Dąbrowska Ewelina
29. Dąbrowska Hanna
30. Dąbrowska Teresa
31. Dobrowolski Grzegorz
32. Domitrz Irena
33. Domitrz Jan
34. Dworakowska Maria
35. Dworakowski Stanisław
36. Dylnicki Zdzisław
37. Falaciński Jan
38. Fronczuk Stanisław
39. Gazda Elżbieta
40. Gierałtowski Jacek
41. Godlewski Wojciech
42. Gogołek Tadeusz
43. Golik Halina
44. Gołaszewski Andrzej
45. Grabińska Dorota
46. Grabowski Krzysztof
47. Grabowski Stanisław
48. Griner Wiesław
49. Grodzki Tomasz
50. ks. Grunwald Kazimierz
51. ks. Grzegorczyk Zdzisław
52. Hajduk Leokadia
53. Hałaburda Franciszka
54. Hampel Anna
55. Iwanczuk Romuald
56. Jabłońska Teresa
57. Jabłońska Dorota
58. Jakiel Danuta
59. Jamiołkowski Lech
60. Janik Iwona
61. Janiak Teresa
62. Jankowska Bożena
63. Jaroszewicz Jadwiga
64. Jędrzejewski Ryszard
65. Kaczyńska Danuta
66. Kalinowski Edward
67. Kał Jerzy
68. Kamińska ? Pliszka Małgorzata
69. Karaś Władysław
70. Karpowicz Marzanna
71. Kasprowicz Roman
72. Kasprzycki Stefan
73. Kaźmierczak Jolanta
74. Kietlińska Halina
75. Kisielewska Marzanna
76. Klepaczewska Halina
77. Kłossowski Zbigniew
78. Kmietowicz Grażyna
79. Kołodziejski Teofil
80. Konopka Józef
81. Korcz Edyta
82. Kotowska Stanisława
83. Kowalewska Hanna
84. Kozera Ferdynand
85. Krajewski Arkadiusz
86. ks. Krajewski Dariusz
87. Krajewski Wiktor
88. Kruszewska Janina
89. Kruszewski J.
90. Kruszewski W.
91. Kryńska Romualda
92. Kryński Jan
93. Kućmierowska Józefa
94. Kulbabiński Maciej
95. Kurkowski Piotr
96. Kurpiewski Andrzej
97. Laskowska-Choińska Wanda
98. Lewczuk Zenobiusz
99. Lewocz – Muszyńska Magdalena
100. ks. Lewszyk Mieczysław
101. Liskowacka Halina
102. Łapińska Halina
103. Łapiński Józef
104. Łukasiuk Jan
105. Łuniewska Alicja
106. Łuniewska Janina
107. Maciejewski A.
108. Malinowski Antoni
109. ks. Malinowski Krzysztof
110. Małoszek – Jakubiak Agnieszka
111. Małyszko Edward
112. Marciniak Małgorzata
113. Matusiewicz Czesław
114. Mazur Anna
115. Milanowski Antoni
116. Milewska Anna
117. Mientka Bronisława
118. Mientki Czesław
119. Moczydłowska Janina
120. Moroz Antoni
121. Mystkowska Agnieszka
122. Nadolna Krystyna
123. Nanowski Witold
124. Nariowski Witold
125. Niedźwiecki Wojciech
126. Niemcewicz Andrzej
127. ks. Niwiński Ryszard
128. Nowak Tadeusz
129. Odachowska Zofia
130. Odachowski Kazimierz
131. Ogrodnik Grażyna
132. Ogrodnik Wojciech
133. Olędzka Sabina
134. Onacik Barbara
135. Orłowski Czesław
136. Ostrowska Ewa
137. Ostrowski Kazimierz
138. Ostrowski Tomasz
139. Osuchowski Czesław
140. Pacholski Jerzy
141. Pawłowski Edmund
142. Perkowski Eugeniusz
143. Piekutowska Joanna
144. Piekutowska Urszula
145. Polanis Teresa
146. Porowski Józef
147. Prastowski Piotr
148. Proniewski Sławomir
149. Pryszczewska Zofia
150. Putkowska Halina
151. Putkowski Zbigniew
152. Pyptiuk Danuta
153. Rakowski Ferdynand
154. Roguski Kazimierz
155. Rafałko Bolesław
156. Rembiszewska Dorota
157. Roszkowska Irena
158. Roszkowska Luiza
159. Roszkowska Mirosława
160. ks. Roszkowski Józef
161. Rusicki Ludwik
162. Rutkowska Helena
163. Rydz Barbara
164. Ryszewski Artur
165. Rytel Klotylda
166. Serwaczyński Stanisław
167. Sęczek Helena
168. Sitarski Andrzej
169. Skłodowska Jolanta
170. Sokolik Janina
171. Sokołowski Stanisław
172. Solczak Edward
173. Sołonowicz Krystyna
174. Stefaniuk Alina
175. Stefaniuk Anatol
176. Stelmaszczyk Elżbieta
177. Stupakowski Bolesław
178. Sutyniec Paweł
179. Swoszowska Zofia
180. Synow Romuald
181. Szczech Genowefa
182. Szczubełek Jan
183. Szetela Sara
184. Szłapo Alicja
185. Szulc Barbara
186. Szulczyk Janina
187. Szwed Wiesława
188. Śliwowska A
189. Śniecińska Halina
190. Tkacz Cezary
191. Tomczyk Regina
192. Trębowicz Jadwiga
193. Urban Feliks
194. Ustyniuk Irena
195. Ustyniuk Jan
196. Uścinowicz Roman
197. Wasilewski Edmund
198. Wilińska Zofia
199. Wirkowski Władysław
200. Wiśniewski Ludwik
201. Wiśniowski A.
202. Wlazak Bolesława
203. Wlazak Zenon
204. Własienko Janina
205. Własienko Mikołaj
206. Włodkowska Elżbieta
207. Wójcicka – Michniuk Alicja
208. Wróblewski Czesław
209. Wróblewski Kazimierz
210. Wróblewski Zdzisław
211. Wyszomirski Wojciech
212. Wyszyński Czesław
213. Zawistowska Janina
214. Zelkowska Genowefa
215. Zawistowska Maria Wanda
216. Zaremba Halina
217. Ziemkiewicz Witold
218. Zysik Małgorzata
Opracowanie tekstu: Tomasz Ostrowski
Skład graficzny: Jacek Gierałtowski
Korekta: Małgorzata Kamińska – Pliszka